Steve Reese Potter

Hafif esen rüzgar bembeyaz suratını yumuşak bir el misali okşuyordu.Kurt ulumaları ürkmesine sebep oluyordu küçük çocuğun.Dolunay vardı ki bu da sinir bozucu kurt ulumalarını açıklıyordu.
Onu elinden tutmuş sürükleyen teyzesinden kurtulmak için çırpınmayı bir kaç dakika önce kesmişti.Ondan kurtulamamın imkansız olduğuna karar verip onu sessizce izlemeye karar vermişti.Kadın bileğini o kadar sıkı tutuyordu ki bir an için kopacak sandı eli.Siyah bir pelerin giymiş,suratı gözükmesin diye kukuletasını geçirmişti kafasına.Zorla küçük çocuğa da giydirmişti pelerinini.
Korkuyordu çocuk ama belli etmemek için elinden geleni yapıyordu.Bu kadından her şey beklenirdi.Belki onu öldürürdü.Belki de bir kulubeye kapatır,orada açlıktan kavrulmasını izlerdi zevkle.Hayır.Kadının yeğeni ile bir derdi yoktu.Onu sadece yapacağı vahşeti izleyecek biri olsun diye getirmişti yanında.
Üşümeye başlamıştı.Rüzgar şiddetlenmiş olmalıydı ki etraftaki ağaçların haşırtısı kurt ulumalarını bastırıyordu adeta.Yolun sonundaki küçük bir evin önünde durdular."Yürü" dedi kadın cırtlak sesiyle.
Teyzesi hiç tereddüt etmeden patlattı kapıyı ve içeri girdiler.Artık daha hızlı yürümeye başlamıştı kadın.Merdivenleri koşar gibi çıkmış,küçük çocuğun basamaklardan birine takılarak düşmesine sebep olmuştu.Üst kata çıkar çıkmaz doğurmasına birkaç gün kalmış hamile bir kadın karşıladı onları.Korku dolu bir sesle bağırdı."Evimde ne arıyorsunuz ve siz kimsiniz?" diye bağırdı.Teyzesi çocuğu kenara fırlattı.Fotoğraf çerçeveleri ile dolu küçük bir masanın üzerine düştü çocuk.Ardından elini kukuletasına götürdü ve çıkardı onu.Şimdi bembeyaz suratı ay gibi ortaya çıkmış,siyah uzun saçları omuzuna dağılmıştı."Caroline!" diye bağırdı kadın korkuyla.
"Ne zamandır görüşemiyoruz değil mi Katherina?Sen benim kocamı elimden aldığın günden beri!" diye haykırdı ardından.
"Nerede o,yoksa sıcak yatağınızda yatıp senin gelmeni mi bekliyor?"
Hamile kadının gözünden bir damla yaş gelmişti.
"Söyle nere...?"
"Öldü!Yaklaşık bir ay önce ölüm yiyenler evimize geldi.Onu alıp götürdüler ve bir daha geri gelmedi." dedi ağlayarak.
"İsabet olmuş." diye cevap verdi sırıtak.
"Şimdi neden geldiğimi merak ediyorsundur sanırım.Sende benim olması gereken bir şey var." bunu söylerken kadının yanına gitmiş ve şişmiş karnının okşamıştı.
"Aslında onu doğduğunda da alabilirim ama böyle daha eğlenceli olacak sanırım."
Kadın haykırarak ağlıyor,ona zarar vermemesi için yalvarıyordu;ama bu sadece onun daha fazla sinirlenmesine sebep oluyordu.
Ardınan pelerinin içinden sivri uçlu büyük bir bıcak çıkardı ve bunu kadının göğüsüne sapladı.Kadın acıyla bağırdı ve dizlerinin üzerine çöktü.Ardından suratına tekme attı.Kadın öylece yere yığılmıştı.
Çocuk tüm bunları korkuyla izliyordu;ama ses çıkarıp teyzesinin ilgisini üzerine çekmek istemiyordu.Kadın şimdi de bıcağı kadının karnına saplamış ve yarmıştı.Elini içeri sokup kanlar içindeki bebeği çıkardı zavallı kadının karnından.Ardından saçma sapan,zafer dolu bir gülüşle sarıldı her şeyden habersiz olan küçük bebeğe...[/color]